Szumy uszne – percepcja dźwięku (takiego jak dzwonienie, brzęczenie lub syczenie) przy braku zewnętrznego źródła – to nie tylko problem z uchem; jest on ściśle związany ze sposobem przetwarzania dźwięku przez mózg.
Może on dotyczyć jednego lub obu uszu, a dźwięk może być stały lub przerywany, głośny lub cichy, od lekko uciążliwego do poważnie upośledzającego.
Szumy uszne mogą mieć głęboki wpływ na mózg, zwłaszcza gdy są przewlekłe lub nasilone. Chociaż szumy uszne zaczynają się w uszach, ich ciągła percepcja i wpływ wynikają głównie ze sposobu, w jaki mózg reaguje i adaptuje się do nieprawidłowych sygnałów.
Jak szumy uszne wpływają na mózg:
1. Zmiany w przetwarzaniu słuchowym
Mózg próbuje kompensować utratę lub zmniejszenie bodźców z ucha (np. z powodu utraty słuchu).
Ta kompensacja powoduje nadmierną aktywność kory słuchowej, co może prowadzić do ciągłego postrzegania dźwięków fantomowych (dzwonienia, brzęczenia, syczenia itp.).
2. Zaangażowanie obszarów mózgu innych niż słuchowe
